Ciśnienie atmosferyczne, to nacisk słupa powietrza atmosferycznego przypadający na zawarte w atmosferze obiekty oraz na powierzchnię Ziemi. Przyrządem służącym do mierzenia ciśnienia atmosferycznego jest barometr(barograf, aneroid), a jego jednostką jest paskal (Pa). Przyjmuje się wartość średnią ciśnienia na Ziemi na poziomie morza przy temperaturze 0 st.C, równą 1013hPa. Maleje ono wraz z wysokością oraz zależy od temperatury. Graficzne przedstawienie ciśnienia atmoserycznego na mapach przedstawia się za pomocą izobar- linii łączących miejsca o jednakowej wartości ciśnienia. Przedstawiają obszary wysokiego (W) oraz niskiego (N) ciśnienia.
Niż baryczny (atmosferyczny) – zjawisko pogodowe, w którym obserwuję się spadek ciśnienia oraz zmianę temparatury czy zachmurzenia. W niżu wiatry wieją cyklonalnie, tzn. na półkuli północnej przeciwnie do wskazówek zegara.
Wyż baryczny (atmosferyczny)– obszar podwyższonego ciśnienia atmosferycznego, w którym najwyższe ciśnienie jest w środku układu, skąd na wszystkie strony maleje. Wartość izobar maleje na wszystkie strony lub rośnie do środka.
Między strefami niskiego oraz wysokiego ciśnienia następuje tendencja do jego wyrównania. Wynikiem tego zjawiska jest powstanie wiatru, który wieje zawsze z wyżu do niżu barycznego, a im różnica ciśnienia jest większa, tym prędkość wiatru również jest większa.
